Dyskusja na temat podstawy systemu zgłaszania nieprawidłowości czy też systemu whistleblowingowego, posługując się neologizmem, tak naprawdę sprowadza się do odwiecznej dysputy nad prymatem prawa, a w konsekwencji identyfikacji fundamentu, na którym zbudowana została organizacja. Ustawodawstwo zmierzające do odzwierciedlenia przepisów dyrektywy we właściwym krajowym porządku prawnym, jak i sam fakt uchwalenia stosownego aktu prawnego w skali makro, jak i w skali mikro w postaci regulacji wewnętrznej, to jedynie preludium do wielopłaszczyznowego procesu, którego celem jest ustanowienie kanałów zgłaszania nieprawidłowości wraz z należytą ochroną sygnalistów. Przyrównując wdrożenie rozwiązań z zakresu ochrony sygnalistów, na grunt organizacji, do budowy domu przyjmujemy, iż gwarancja należytej ochrony osób informujących o nieprawidłowościach jako emanacja zasady pt. zero tolerancji dla działań odwetowych, stanowi o stabilności tej konstrukcji. Pytaniem otwartym pozostaje natomiast czy ten fundament stanowić będzie prawo naturalne, a więc zasady, normy i wartości, którymi kieruje się dana organizacja, czy też…